ایوان پیترز و بری کیوگن در این مستند درام دلخراش، یک سرقت واقعی را به تصویر می‌کشند

به گزارش downloadfiilm.com و به نقل از برخورد دهنده یک مستند درام قدرتمند می‌تواند هیجان‌انگیز و تکان‌دهنده باشد، و نمونه‌ی عالی آن فیلم مستند جنایی «American Animals» محصول سال ۲۰۱۸ است که هنوز هم به اندازه‌ی کافی مورد توجه قرار نگرفته است. این فیلم گواهی بر قدرت این سبک از فیلمسازی است.

به عنوان مثال، فیلم «Touching the Void» که در اوایل دهه ۲۰۰۰ ساخته شد، داستان واقعی دو کوهنورد جسور را روایت می‌کند که در هنگام صعود به اورست دچار حادثه می‌شوند. این فیلم بیشتر مستند است تا بازسازی دراماتیک (هرچند بازیگران عالی هستند) اما تأثیر عاطفی عمیقی بر جای می‌گذارد.

فیلم «American Animals» بازسازی اتفاقاتی است که در سال ۲۰۰۴ رخ داد. در این سال، چهار دانشجوی کالج خسته تصمیم گرفتند از نمایشگاهی هنری در دانشگاه ترانسیلوانیا در لکسینگتون، کنتاکی، که حاوی کتاب‌های گرانبهایی بود، سرقت کنند.

این فیلم با مصاحبه‌هایی از مجرمان واقعی (که اکنون آزاد هستند) همراه است که به شیوه‌ای طنزآمیز، حقایق مربوط به اتفاقات به تصویر کشیده شده را تأیید می‌کنند. اگر این ایده به نظر عجیب، خلاقانه و سرگرم‌کننده می‌رسد، به این دلیل است که واقعاً همینطور است.

فیلم «American Animals» به کارگردانی بارت لیتون، تجربه‌ای هیجان‌انگیز است. این فیلم با استفاده از تکنیک‌های بازگشت به عقب، فریز فریم، صدای راوی و بازی فوق‌العاده قابل باور، داستانی باورنکردنی را روایت می‌کند. شاید با خود فکر کنید برای جذاب‌تر کردن سرقت، کمی اغراق در داستان وجود دارد، اما خیر، تقریباً همه چیز همانطور که اتفاق افتاده است، به تصویر کشیده شده است.

فیلم با یک سکانس افتتاحیه‌ی تاثیرگذار آغاز می‌شود که در آن حیواناتِ موجود در کتاب معروف «پرندگان آمریکا» اثر جان جیمز اودوبان که دزدیده شده بود (و البته در نهایت بازیابی شد) به نمایش در می‌آیند. چیزی که بعد از این سکانس دنبال می‌شود، تجربه‌ای سینمایی واقعاً مسحورکننده است.

چه چیزی «حیوانات آمریکایی» را منحصر به فرد می کند؟

بارت لیتون کاری کاملا رویایی با American Animals انجام داد. او با ترکیب بخش‌های مصاحبه با روایت‌های دراماتیزه‌شده از وقایع واقعی پیش از سرقت نافرجام، پنجره‌ای کاملاً منحصربه‌فرد را به لحظه‌ای نگران‌کننده و گاهی تاریک کمیک در تاریخ ساخت. ایوان پیترز نقش وارن لیپکا را بازی می‌کند – شخصیت جسور و جسور گروه. مسلح به chutzpah و میل خاموش نشدنی برای متزلزل کردن وجود خود و دوست نزدیکش Spencer Reinhard (بری Keoghan)، غیرقابل تصور به واقعیت تبدیل می شود. او که از زندگی خود ناامید شده و به دنبال هدفی بالاتر است، پیشنهاد می کند، چه به طور ضمنی یا صریح، سعی کنند کتاب های با ارزشی را از کتابخانه ایالت ترانسیلوانیا – اقلامی که ارزش پول های زشت و ناپسند دارند – به دست آورند.

با مراقبت کمی بیش از یک کتابدار نسبتاً بی‌ضرر و بی‌خطر، کل مفهوم لغزش به داخل و خارج بدون ایجاد آسیب قابل‌توجه از نظر تئوری و به‌طور ظالمانه قابل انجام به نظر می‌رسد. آنچه در ادامه می‌آید فریبنده و در مواقعی تنش‌آور است. خود لیپکا (در یکی از تکه‌های مصاحبه قبلی) اصرار می‌ورزد که او هرگز «سرکرده» این دزدی نبوده است، به این معنی که این تصمیم گروهی برای برنامه‌ریزی دزدی بوده است و هرگز محصول جانبی انگیزه یک فرد نبوده است. با این حال، بازگویی دراماتیزه شده فیلم به شدت حاکی از آن است که لیپکا نیروی محرکه آن بوده است. اگر چهار سارق گروه بودند، لیپکا محتمل‌ترین فرد پیشرو بود زیرا قوی‌ترین صدا و بیشترین انگیزه بیرونی را داشت. در حالی که این دو به برنامه ریزی خود ادامه می دهند و لباس های مبدل و طرح ها و نام های مستعار را برای یکدیگر می سازند (از جمله ادای احترام به Reservoir Dogs، در حالی که مردان جوان به دنبال تعیین نام هایی مانند آقای زرد و آقای سبز برای یکدیگر هستند)، مخاطرات همچنان ادامه دارد. مثل یک دماسنج شکسته بالا بیاید

با این تصمیم که دو نفر برای انجام ایمن جنایت کافی نیستند، دو نفر دیگر را برای همراهی با آنها استخدام می‌کنند و چاس آلن سوم (بلیک جنر) ثروتمند به عنوان راننده فرار و اریک بورسوک (جرد آبراهامسون) مدبر، مسئول نظارت است. اقدامات لجستیکی هر یک از اعضا رفتار متفاوتی را روی میز به ارمغان می آورد، هر کدام مجموعه ای از مهارت های منحصر به فرد خود را دارند. هر تصمیمی در سایه تردید قرار می گیرد و این شک توسط بخش های مصاحبه با اسپنسر تقویت می شود، که همیشه بر این عقیده بود که “موانع غیرقابل عبور” ناگزیر برای شکستن شتاب آنها، پایان دادن به طرح آنها و بازگرداندن آنها به واقعیت است. . اما نشد. گروه دو نفری شد و دزدی به طور تصادفی ادامه یافت… آنچه در مورد فیلم رادیکال است، شیوه ای است که کارگردان لیتون به طور یکپارچه تعاملات خود را با مردم واقعی با نمایش های فوق العاده خوب در بازگویی های فیلم در هم می آمیزد. این روشنگر و سرگرم کننده است در حالی که هنوز به طرز حیله گرانه ای طنزآمیز است. و سکانس‌هایی را ارائه می‌کند که شایسته هر بلاک‌باستر مدرنی باشد.

چرا «حیوانات آمریکایی» دست کم گرفته می شود؟

American Animals هرچه پیش می‌رود هیجان‌انگیزتر و هیجان‌انگیزتر می‌شود، و به زیبایی روایت‌هایی را از رویدادهایی که ممکن است به طور کامل اتفاق افتاده باشند یا نه، با قاطعیت ارائه می‌کنند. به سفر لیپکا به هلند بروید تا قبل از وقوع سرقت با حصاری مرموز (با بازی Udo Kier) ملاقات کنید. آنچه مسلم است این است که اسپنسر و لیپکا برای ملاقات با یک رابط (که آنها را در مورد تماس اروپایی راهنمایی می کند) یک سفر جاده ای را آغاز کردند. این قرار ملاقات به خودی خود به طرز درخشانی ترسیم شده است، زیرا یکی از آنها اصرار دارد مردی که ملاقات کرده اند روسری پوشیده است، در حالی که دیگری اصرار دارد مردی که ملاقات کرده اند موهای سفید بر تن کرده و گریزله به نظر می رسد. هر دو نسخه قبل از ادامه داستان به طور خلاصه نشان داده می شوند. موسیقی متن فیلم همچنین حاوی برخی از صداهای بی‌نظیر است. اضافه شدن خوشامد گویی از فیلم کلاسیک فولکلور روان‌گردان دونوان، «Hurdy Gurdy Man» را در نظر بگیرید، که در اینجا به طرز هوشمندانه‌ای استفاده می‌شود و لیپکا در هالند در مه پرسه می‌زند. مسلماً بیشتر به خاطر نحوه استفاده دیوید فینچر از آهنگ در زودیاک مشهور است، استفاده از آن در اینجا به همان اندازه در عرفان دودی آن مؤثر است.

بعداً، هنگامی که آنها خیلی عمیق هستند – همه چیز به طور جدی اضطراب آور می شود. در ابتدا برنامه ریزی برای سرقت از موزه در روزی که حداقل دو نفر از اعضای گروه قرار است در امتحان شرکت کنند، چهار پسر بچه با لباس های پیچیده مانند آقایان مسن وارد می شوند. آنها با پوشیدن ویژگی‌های صورت دروغین و لباس‌های سنگین، وارد می‌شوند و فقط پاهایشان به شدت سرد است. دزدهای احتمالی قبل از فرار ناگهانی، با این استدلال که چیزی خراب است، وضعیت را بررسی می کنند. فرماندهی لیتون بر کاردستی و دوربین در اینجا می درخشد، زیرا در حالی که در متن داستان و خود فیلم چیزی شبیه به زنگ خطر کاذب است – صحنه از زندگی غرش می کند. این یک ساختمان تنش استادانه است و به عنوان یک پیشرو صرف برای رویداد اصلی که بعدا می رسد عمل می کند. با توجه به تاریخ، گروه دوباره گرد هم می آیند و برای بار دوم دزدی را انجام می دهند و کتابدار مهربان بتی جین گوچ (آن داود) را در این روند به وحشت می اندازند.

ویرایش تخصصی در اینجا به نمایش گذاشته شده است، در حالی که نمایشنامه‌سازی در میان بریده‌های لیپکا و دیگران در حال ابراز پشیمانی از خرابی اوضاع هستند. یک فرار با سرعت بالا وجود دارد، در اواسط سفر بالا می‌روید، و بلافاصله بعد از دزدی یک آشفتگی بی‌وقفه وجود دارد – همه با کارایی عالی فیلم‌برداری شده‌اند. البته در حالی که نتیجه گیری نادیده گرفته شده است (پسران در نهایت دستگیر می شوند و اقلام بازگردانده می شوند)، هیچ یک از تعلیق و شگفتی از راه دور مانع نمی شود. لیتون با استفاده از تکنیک‌های بدیع برای اجرای عدالت در مورد یک داستان فوق‌العاده جذاب، یکی از دلخراش‌ترین داستان‌های جنایی واقعی را خلق کرد. بازیگران در نقش‌های خود تحریک‌کننده هستند، به‌ویژه بری کیوگان و ایوان پیترز، و به نظر می‌رسد که همه کسانی که در آن نقش داشتند، از صمیم قلب به هدف اصلی – که خلق یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین فیلم‌های دزدی بود که تا به حال روی پرده نقره‌ای نمایش داده شده بود، موافق بودند. سفر بسیار واضح است.